چه زنان ناباروری با بیماران مبتلا به سرطان و تروما همخوانی دارند
اصطلاح "بازمانده ناباروری" در جریان یک تبادل نظر توییتر به وجود آمد. گفتگو برای این دو دلیل خوب بود:
- این به من کمک کرد که اصطلاح بازماند ناباروری را بازبینی کنم و تصمیم بگیرم در مورد چیز دیگری.
- من را تحت فشار گذاشت تا در مورد چگونگی ناراحتی های عاطفی ناباروری از سوی افراد بیگانه بنویسد.
تویتر @ mominisrael، معروف به هانا کتسمن از مادر در اسرائیل، احساس استفاده من از واژه بازمانده "غیر مفید" بود. وقتی او را برای پیشنهاد های دیگر از او خواسته بودم، همانطور که به ایده های جدید باز می شدم، "نمی دانم، اما در حالی که ناباروری آسیب می بیند، نباید با سرطان، هولوکاست و غیره مقایسه شود" او گفت: "این تهدید کننده زندگی نیست."
زنان با سرطان و ناباروری مشترک هستند
من از پاسخ او ناراحت شدم و به او اطمینان دادم که قصد ندارم ناباروری را به همان دسته از بازماندگان هولوکاست و یا سرطان منتقل کنم.
mominisrael پاسخ داد: "هنگامی که من این اصطلاح را می شنوم، من به حوادث تهدید کننده زندگی فکر می کنم. می دانم که شما آن را مقایسه نمی کنید."
با این حال، تحقیقات نشان داده است که زنان دارای ناباروری دارای سطوح استرس عاطفی مشابه بیماران سرطانی و بیماران توانبخشی قلبی هستند.
با توجه به تحقیقات انجام شده،mominisrael پاسخ داد: "آنها نمیتوانستند مرده ها را مطالعه کنند :) من در مورد تروما بحثی ندارم، اما هنوز هم فکر می کنم این یک اصطلاح بد است."
چرا بیخوابیان بیگناه به ما عادت کرده اند؟
این نشان دهنده ناتوانی افراد خارج از تجربه ناباروری است تا بدانند که چه مقدار درد و استرس عاطفی هنگام ناباروری تجربه می شود. هنگامی که فرزند خود را درگیر مبارزه و یا در واقع غیر ممکن است.
این اولین بار نیست که کسی به من گفته است که باور ندارند که این مطالعه تحقیقاتی دقیق باشد. من تعجب می کنم که آیا این بازی به بازی "چه کسی بدتر است، چه کسی آن را بهتر" می کند ، جایی که ما فکر می کنیم می توانیم دچار احساس درد و یا احساس عاطفی دیگران قضاوت کنیم.
من کاملا مطمئن هستم که اگر از شخصی پرسیدید "آیا شما تجربه، ناباروری یا سرطان دارید؟" اکثریت مردم ناباروری را می گویند
عمدتا به این دلیل که مردم می خواهند زندگی کنند، حتی اگر زندگی آنها دشوار باشد.
اما این سطح استرس های احساسی را که ممکن است تجربه کنند، تغییر نمی دهد. بیماری ای که تهدید کننده زندگی است، همیشه منجر به افسردگی عمیق و یا سطوح بالاتر استرس نمی شود. در حقیقت، من چند نفر را می شناسم که بعد از سرطان به عاشقان زندگی تبدیل شده اند. مرگ ناگهانی در چهره باعث شد که آنها این دنیا را بیشتر درک کنند.
هنگامی که خط زندگی ژنتیکی شما با شما پایان می یابد
در عین حال، من کسانی را که از ناباروری رنج می برند، می شناسم که در سطح عمیق دوری و افسردگی قرار دارند که خودشان را در نظر گرفته اند. و متأسفانه، برخی از افراد خودکشی از افسردگی ناشی از ناباروری خودداری می کنند. بنابراین چه کسی ممکن است قضاوت کند "چه کسی آن را بدتر کرده است"؟
در حالی که ناباروری زندگی شما را تهدید نمی کند، ادامه ادامه ژنتیکی شما را تهدید می کند. اگر فرزندان بیولوژیک شما را ندیده اید، ستون ژنی شما متوقف می شود. این یک نوع مرگ نسل های آینده است.
من نمی توانم بگویم چقدر آگاه هستیم که ما از این جنبه ناباروری است، اما این وجود دارد. ما، آیا ما دوست داریم که این را بپذیریم یا نه، موجودات بیولوژیکی. موجودات بیولوژیکی برای ایجاد زندگی جدید برنامه ریزی شده اند.
هنگامی که دوستان شما کمتر فشار می آورند، فرض می کنند شما باید بیش از حد باشد
نکته اینجا این است که به کسی ثابت نکنیم که ناباروری میتواند در سطوح عاطفی سرطان ایجاد کند.
تحقیقات قبلا انجام داده است. من فقط با صدای بلند فکر می کنم چرا بسیاری از افرادی که نازایی نداشته اند دچار مشکل شده اند و این موضوع ممکن است درست باشد.
اگر ما سطح استرس دوستان و خانواده را مقایسه کنیم، کسانی که کسی را دوست دارند که مبتلا به سرطان یا ناباروری هستند، من معتقدم که برای حلقه حمایت از بیمار مبتلا به سرطان بسیار سخت است. هیچ کس نمی خواهد دوستش را ببیند و یا در طول درمان به طور قابل توجهی رنج ببرد.
از سوی دیگر، همانطور که بسیاری از افراد با چالش برابری می دانند، دوستان و خانواده به ندرت در مورد ناباروری در یکی از عزیزان احساس ناراحتی می کنند. درد عاطفی (و فیزیکی) تمایل به کمتر قابل مشاهده است و بنابراین برای دیگران احساس سختی برای همدلی است.
نظرات خوانندگان
در اینجا برخی از نظرات خوانندگان با من در این موضوع حساس به اشتراک گذاشته شده است.
اریس D. می نویسد:
"من یک بازماندگان تجاوز جنسی هستم و در این زمینه کلمه" بازمانده "به جای" قربانی "به کار می رود تا نشان دهد که من زندگی می کردم، من بهبود یافتم، اجازه ندادم که تجاوز جنسی را تعریف کند، من را کنترل کند یا من را نابود کند. به عقب، پس لطفا من دیگر قربانی تجاوز به عنف نیستم.
متاسفانه، من هم یکی از قربانیان ناباروری هستم. شش سال، دو شکست خورده IVF، 5 ناباروری بدن من و ذهن من خراب شده است. (همچنین دوستهای من، ارتباطات خانوادگی، حساب بانکی و تقریبا ازدواج من.) من هنوز نمیتوانم بگویم من ناباروری زنده ام. بعضی روزها احساس می کنم که من نمی بینم - قلب من صدمه ای ناخوشایند، من تعجب می کنم که چگونه می تواند ضرب و شتم را ادامه دهد. شب من به رختخواب میرود و مخفیانه امیدوارم از خواب بیدار شوم. من درمانی هستم، اما امید زیادی برای پیدا کردن آن بسیار سخت است. این یک بیماری نیست که بتواند با قدرت یا عزم و اراده تسخیر کند؛ این یک مهاجم نیست که شما می توانید از آن دفاع کنید و یا فرار کنید یا از 911 تماس بگیرید.
من فکر می کنم اصطلاح "بازمانده ناباروری" مطلقا مناسب است، و من امیدوارم روزی خود را در نظر بگیرید. "
Speakeasy25 می نویسد:
"همانطور که با هر اصطلاح هویتی، هیچ کس نمی تواند انتخاب کند که دیگران چگونه می توانند شناسایی کنند. آیا اصطلاح" بازماندگان "برای مسائل ناباروری مانند" عالی "از آن استفاده نمی کنید؟ اما نمی توانید به کسی بگویید چیز دیگری که آنها می توانند یا نمی توانند برای تعریف و توصیف تجربه خود استفاده کنند. برای زنده ماندن به معنی دستیابی به آن است، تا اینکه در انتها قرار بگیرد تا آن را بسازد. نبرد مشتاق که باروری است، قطعا "زنده ماند"
SML می نویسد:
"من یک بازماندۀ سرطانی هستم که از PCOS رنج می برد و نابارور است. فکر می کنم شما به عنوان یک بازمانده به یک توصیف مناسب مراجعه کنید. من سرطان را از دست داده ام، اما هنوز هر روز باید ناباروری را تجربه کنم که بسیار سخت تر از آن است چیزی که باید باشه
با سرطان من می توانستم آن را بردارم، می توانم قرص ها را مصرف کنم و درمان های دیگر را انجام دهم و همینطور برای PCOS من هم هست.
اما هیچ چیز برای ناباروری من وجود ندارد و من بیشتر از چیزی که من مجبور به انجام آن هستم را از بین می برم.
با سرطان من، بسیاری از راه های شگفت انگیز حمایت و فهمیدن وجود دارد که می توانم به آن دست یابم. هر کجا که با ناتوانی من در کودکتان باشد، هرکسی فقط می گوید که ما همیشه می توانیم آن را اتخاذ کنیم.
آنها نمی فهمند که این چیزی نیست که ما می خواهیم بشنویم و چیزهای جادویی را بهتر نمی کنیم.
بنابراین شما یک بازمانده هستید.
شما زندگی می کنید با این غم و اندوه و هر روز خالی زنده ماندن. شما آن را فرو برد و به آن لبخند بر روی آن بنگرید وقتی که شما باید دوش بچه ها را به دوستان خود ببرید و زمانی که آنها عکس های فرزندان خود را در سراسر فیس بوک گچ می کنند. اجازه ندهید هر کسی باعث شود شما احساس مسائل خود را کمتر از شخص دیگری داشته باشید. "
جولی می نویسد:
"پس از خواندن این مطلب، شما درست می گویید که مردم در مورد ناباروری به عنوان مخالف یا مخالف نیستند.
شوهرم وقتی 18 ساله بود از طریق لوسمی رفت - درست بعد از اینکه ما با هم رفتیم. من هر روز با او بودم و مردم همیشه از او سوال می کردند که اگر همه چیز درست باشد و همه ناراحت شوند. پس از چندین ماه، هر چند آنها نگرانی خود را متوقف کردند، اما هنوز سوالاتی را مطرح کردند، اما پاسخ مشابه قبل بود - او از طریق آن در حال عبور است. روزها سخت و شب هستند.
و به تازگی، او به دلیل پرتودرمانی گفت که او نابارور است. این یک شوک عظیم بود، به عنوان یکی از اهداف زندگی او این است که فرزندان خود را داشته باشد. هنگامی که به برخی از دوستانم گفتم، دامنه عاطفی بسیار متفاوتی داشتم. بین دو دوست نزدیک من حتی. یکی از آنها گفت که آنها دلهره آور بوده اند، زیرا در مورد وضعیت کل فکر مثبتی داشتند و دیگران فقط به فکر مثبت فکر می کردند.
من فردی نیستم که مستقل از ناباروری باشد، این همسر من است. بله - هرچند کمتر، من هم همینطور.
وقتی او از سرطان خود گذشت، به سختی در مورد آن فکر کرد. چند هفته اول بدترین بود، زمانی که او در مورد آن ناراحت بود، چون او در مورد آن فکر کرده بود. پس از آن چند هفته، فقط یک روال برای او شد. با این حال، در مورد ناباروری صحبت می کند، او اساسا آن را نادیده گرفته است، زیرا او برایش خیلی دشوار است. "
Subha می نویسد:
"این یک نگرانی جالب است. من هر دو بازمانده سرطانی و یک بازماند ناباروری است و از نظر شخصی من، سرطان است که قابل درمان است (هر چند با عوارض جانبی وحشتناک) کمی نسبت به ناباروری ساده تر است.
ناباروری من یک اثر مستقیم از شیمی درمانی بود (من 25 ساله بودم که تحت شیمی درمانی بودم و بعد بچه ها را نداشتم). زندگی بدون مو و مژه کمتر از آن چیزی است که من در حال عبور از آن هستم - کمتر از آن چیزی که من در حال گذراندن هستم - امکان هرگز فرزند خودم را ندارم.
بعضی اوقات ناباروری خانم بسیار سخت است ... جایی که درد می کند. همچنین به طور غیرمستقیم مردم شما را به خاطر ناباروری شما را سرزنش می کنند، به طوری که اگر اشتباه نکنید برای تبدیل شدن به ناباروری. در حالی که با سرطان مردم بیشتر بر این باورند که سرطان فقط اتفاق می افتد (مگر اینکه این یک مورد اثبات شده به دلیل سیگار کشیدن و یا ژنتیک، و غیره).
ناباروری مسئله مهمی برای یک زن است. اما در پایان روز، شما حق زندگی شاد را دارید یا خیر، آیا فرزندان خود را می گیرید.
سال هاست که زنان باید بارور شوند، عامل اصلی این بدبختی است. برخی افراد دلسوز هستند، برخی از آنها کبد بد دارند، برخی از تومورها در مغز هستند ... بنابراین ناباروری است ... این ارگ و یا برخی از هورمون ناقص و یا ضعیف است. این هیچ ارتباطی با چقدر خوب است یا چقدر بد است.
مهم نیست که چقدر سعی می کنید گاهی اوقات تنها چیزی که می توانید در مورد یک ناباروری انجام دهید وجود دارد. بهتر است ما این را قبول کنیم و قبول می کنیم که یکی از اندام های ما فقط در شرایط عالی نیست، ما می توانیم حرکت کنیم.
اگر ما عشقتان را بسیار دوست داشته باشیم، می توانیم دیگران را امتحان کنیم. ما نباید در مورد دیگران احساس کنیم. بزرگ شدن یک کودک یک پروژه عظیم است - یک روش روشنفکر. به شدت، آن را در کاهش درد ناشی از ناباروری.
همه این مبارزات فقط شما را قوی تر و مودب تر می کند. هر یک از ما باید راهی برای مقابله با افسردگی پیدا کنیم و زندگی شاد را هدایت کنیم.
با حدس زدن با زمان، همه چیز برای زنان بهتر خواهد شد. میزان هشدار دهنده افزایش ناباروری باعث اقدام و فکر خواهد شد. "
آیا احساس افسردگی میکنید؟ لطفا برای کمک تماس بگیرید
- کمک درمانی در هنگام ناباروری
- مقابله با افکار خودکشی
بیشتر درباره برخورد با دوستان و خانواده هنگام تلاش برای باردار شدن بیشتر
- 12 چیز برای گفتن به کسی که با نازایی است
- 10 چیز برای متوقف کردن انجام اگر شما می خواهید برای حمایت از کسی که با نازایی
- چگونه میتوانم یک دوست با ناباروری را پشتیبانی کنم؟
- آیا باید به دوستان و خانواده خود درباره ناباروری خود بگویید؟
- 10 راه برای مقابله با تلاش برای تضعیف شما
منبع:
Schwerdtfeger KL، Shreffler KM. تروما از دست دادن بارداری و ناباروری در بین مادران و زنان بی سرپرست بدون فرزند در ایالات متحده. مجله از دست دادن و تروما . 2009؛ 14 (3): 211-227. doi: 10.1080 / 15325020802537468.